نشانه‌هاي موجود در افرادي كه به مواد افيوني مانند ترياك، شيره و هروئين اعتياد پيدا ميكنند به ويژه در جوانان و نوجوانان عبارتند از:
1- يبوست.
2- تيره شدن پوست و لبها.
3- حالت خواب‌آلودگي و افسردگي و عدم تحرك.
4- درخواست مكرر پول از افراد به بهانه‌هاي مختلف.
5- بي‌توجهي به وضعيت بهداشتي و سلامتي خود.
6- چرت زدن دائمي.
7- تضعيف حافظه، عدم احساس مسئوليت و بدقولي.
8- پرگوئي و دروغ‌گوئي.
9- خيره شدن به يك نقطه و عكس‌العملهاي همراه با مكث و ترديد.
10-كاسته شدن اشتها و تمايل بيشتر به كشيدن سيگار و مصرف چاي.
11-وجود اثرات سوختگي در انگشتان و كشف يكي از ابزارهاي مصرف مواد.
12- استفاده از داروهاي خواب‌آور.
13- كاهش ميل جنسي.
14- تغيير حالت غير طبيعي مردمك چشم.
15- وجود نقطه‌هاي آبي يا سياه بر روي بازو و ساق و حتي پشت دست فرد.
16- بي‌علاقه بودن نسبت به كار و انجام وظيفه و غيبتهاي مكرر در خانه و مدرسه و محل كار.
17-قفل كردن درب اطاق در موقع بيرون رفتن و بستن درب اطاق خود در مواقعي كه داخل اطاق به سر مي‌برند.
18-خلق و خوي متغير، عصبانيت و برانگيختگي ناگهاني.
19-بدبيني به خانواده و بي‌تفاوتي نسبت به سرنوشت خانواده.
20-افت عملكرد شغلي و اجتماعي.
21- تمايل به كناره‌گيري از بستگان و معاشرت با دوستان مشكوك.
همچنين ترياك و شيره باعث از دست دادن اشتها، خشكي دهان، بي‌حسي، عدم تعادل در صحبت كردن، بي‌قراري، تهوع، خارش پوست بدن، زياد شدن ادرار، تنگي مردمك چشم، كندي تنفس، بي‌حوصلگي، بدخلقي، سنگيني دست و پا و رخوت، كاهش فشار خون، احساس گرفتگي، خواب‌آلودگي، ناراحتي ريوي، ضايعات مغزي و اختلال در كار كبد مي‌شود.
هروئين نيز به عنوان خطرناكترين ماده اعتياد‌آور باعث اختلالات قلبي، عروقي شده و به شدت شخصيت فرد را دستخوش تغيير مي‌كند و فعاليتهاي حياتي را با وقفه مواجه مي‌سازد و در عين حال موجب وابستگي شديد مي‌گردد.
حشيش و گرس ( مسرف علف) نيز موجب تحريك حس بينائي و شنوائي، قرمزي چشمها و خواب‌آلودگي مي‌شود و اختلالات زير را در پي دارد:
- افزايش ضربان قلب.
- اختلالات عصبي و مغزي.
- خشكي دهان.
- مختلف شدن حافظه و تمركز افكار و بي‌توجهي به اطراف.
- تندمزاجي و تحريك‌پذيري.
- پرحرفي و خنده‌هاي بي‌دليل.
- ترس، وحشت و احساس طردشدگي.
- ابهام و خيالات.
- عدم تعادل و اختلال در راه رفتن.
- افزايش اشتها و به اصطلاح کره خوری
لازم به تذكر است در صورت تدخين حشيش آثار آن فوراً ظاهر مي‌گردد و 3 تا 4 ساعت باقي مي‌ماند و اگر به صورت خوراكي مصرف شود آثار آن ديرتر ظاهر شده و ممكن است تا 24 ساعت باقي بماند مثل سرخوشي و خنده خودبه‌خود، درك قوي‌تر رنگ، صدا و موسيقي، احساس كند گذر زمان، اختلال در توجه، تمركز، حافظه و قضاوت، اضطراب و افسردگي علائم سايكوتيك مثل توهم و هزيان.
اشخاصي كه پس از يك دوره درازمدت مصرف مقادير زياد حشيش اقدام به قطع ناگهاني مصرف ماده فوق مي‌كند دچار تحريك‌پذيري، بي‌قراري و اضطراب. اختلال خواب و بي‌اشتهايي تعريق و لرزش، اسهال، تهوع و استفراغ، دردهاي عضلاني، افزايش درجه حرارت بدن مي‌شوند كه اين علائم چند ساعت بعد از آخرين مصرف شروع مي‌شود، در عرض 8 ساعت به اوج مي‌رسد و تا دو سه روز در فرد مصرف‌كننده باقي مي‌ماند.
